Rollercoaster

Vandaag een dag van vele uitersten beleefd. We zijn al bijna veramerikaanst. Ontbijt bij Burger King wie had dat gedacht. Via Horseshoe Bend, waar we toeristen werkelijk halsbrekende toeren hebben zien uithalen voor het maken van een foto, naar Lower Antilope Canyon vertrokken. Wil de laatste Japanner het licht uitdoen! Zoveel Japanse toeristen waren er. Zaten we gisteren nog in de helicopter boven de Grand Canyon nu verdwenen we samen met onze Navajo gids onder de grond. Wat een indrukwekkende tocht door de grotten. Onze gids was in het bezit van een gitaar en speelde onderweg een aantal liedjes. Hij kende werkelijk iedere camera en stelde zonder aarzelen de juiste belichting in. Werkelijk schitterende foto's. Het wordt nog een hele opgave om uit de minimaal 100 foto's die we hebben gemaakt de mooiste te kIezen. Door naar Bryce waar het overdag nog 32 graden was en vannacht is het nog maar 4 graden. Aangekomen in Bryce blijkt er geen bar te zijn! We zitten kennelijk in een gebied waar op zondag geen alcohol wordt verkocht. Wat een verschil met onze vorige steden. In het restaurant van hotel werd wel een wijntje en een biertje geschonken maar de totaalprijs van het diner was de hoogste van onze huidige vakantie. Lang leve de creditcard.

Stil

Om 10.45 uur dan eindelijk opgestegen in de helikopter op weg naar de Grand Canyon, South Rim. In de Canyon stroomt al 1,8 miljoen jaar over 446 kilometer de Colorado rivier. De Canyon is 29 kilometer breed en 1,6 kilometer diep. We waren er stil van. Wat is de mens nietig tegenover dit natuurgeweld. Meer dan 30 minuten hebben we boven de Canyon gevlogen. Daarna over de Highway 64 langs de Canyon gereden en verschillende uitzichtpunten bezocht. Je kunt nog zovele foto's en filmopnamen maken maar je moet het echter zelf gezien hebben om de grootsheid van de Canyon te ervaren.
Inmiddels bekomen van de indrukken op weg naar Page / Lake Powel. Weidse vergezichten met af en toe een caravan. Je moet hier wel erg zelfvoorzienend zijn wil je hier overleven. Morgen op weg naar Bryce Canyon

Oh's en Ah's

Vertrokken vanuit Scottsdale op weg naar de Grand Canyon. We hebben besloten om via Oak Creek Canyon te rijden. Dit is een omweg van een uur. Maar het was zeer de moeite waard. Voor ons doemde de rode rotsblokformaties op. Alsof onze lieve heer zelf aan het boetseren was geweest. Zo mooi waren de kleuren en de vormen. In de auto klonken de oh's en ah's achter elkaar door. Door naar de ultieme road, Route 66. We zien de hele dag al motorrijders met een brede smile en vliegen tussen de tanden ons tegemoet rijden. We hebben de 66 gevonden maar vraag niet hoe. We hebben de foto van de route aanduiding en laten het daar bij. We hebben meer dan drie uur door de bossen gereden in afwachting van de Grand Canyon. We moeten nog geduld hebben tot morgen. Om 10.45 uur vliegen we met de helikopter door de Canyon. Lets have fun tomorrow.

Kookpunt bereikt!

Inmiddels hebben we de Westkust van Amerika verlaten en zijn we richting de woestijn vertrokken. Was het in Palm Springs al heet, inmiddels zijn we het kookpunt in Fahrenheit (100 degrees) al voorbij. Op weg naar het Nationalpark Joshua Tree. Op grote hoogte groeien hier de Joshua trees tussen de rotsformaties van rose lavagesteente. Grillige rotsen waar in allerlei gedaantes gezien kunnen worden zoals skull rock. Mooi om te zien dat de Joshua trees opeens ophouden en de bloeiende cactussen opdoemen om later plotseling plaats te maken voor grote cactussen zoals in het stripverhaal van Cocco Bill en Lucky Luck. Alles weids hier. Na een lange rit van meer dan zeven uur (606 kilometer) zijn we inmiddels aangekomen in Scottsdale, een wijk binnen Phoenix Arizona. Zojuist de herbevestiging gedaan van de helikoptervlucht voorzaterdag 19 september. Voor de volgers komende 2 dagen hebben we vermoedelijk geen internet ivm de omgeving van de Grand Canyon. De omgeving is indrukwekkend en bijna niet vast te leggen in film en foto. Je moet het zelf maar eens gaan bekijken.

Oh moeder wat is het heet!

Alweer de achtste dag van onze vakantie. We zijn inmiddels een week onderweg. Veel indrukken opgedaan, genoten van het eten, drinken en de omgeving. Vandaag onze Chinese locals in Chinatown LA vaarwel gezegd en vertrokken richting Palm Springs. Onderweg zie je goed de overgang van het groene gebied naar de dessert omgeving (woestijn).

Inmiddels zitten we in ons hotel. Met de taxi zijn we naar downtown gegaan omdat het inmiddels hier 32 graden is. Koel voor de begrippen hier. Veel restaurantjes en boetiekjes.

Inmiddels zijn we behalve Marjo voorzien van een hoed. Gaat zeker nog gebeuren als we op weg gaan naar Las Vegas.

We zijn zojuist terug van het zwemmen in het buitenbad.

Morgen een lange rit van 7 uur naar Phoenix Arizona.

Voor de liefhebbers die een echte foto van Hollywood willen hebben we er 1 bijgevoegd. Ja we zijn er echt geweest.

Plastic fantastisch Hollywood

Gisterenavond in Chinatown naar een Chinees restaurant geweest waar kennelijk veel locals komen. Met stokjes een overheerlijke maaltijd weggewerkt. Vandaag LA doorkruist met de hop on hop off bus. De Walk off Fame is the Place to be. Veel look a likes filmhelden proberen daar een boterham te verdienen. Een ritje van 20 minuten met een Maserati voor $ 89,- is een koopje. Marjo heeft een alternatief voor Botox uitgeprobeerd. Echter maar 1 helft van het gezicht is gedaan. Voor de andere helft kon ze een potje kopen voor $ 399,- Are you wasiting my time vroeg de verkoper? En weg waren de dames. in Nederland gaat het gerucht dat je ook met spertie je gezicht kunt rechttrekken. Iets goedkoper. Na een lange rondrit toch maar even terug naar de local chinees van gisterenavond. Was wederom perfect en Chinatown is in aanzien gestegen. Nu de nazit met een wijntje en morgen op weg naar Palm Springs.

Santa Barbara. $$$ yo man back to de sixties

Onderweg naar Los Angeles zijn we gestopt in Santa Barabara. Dit was de laatste pier voor Hans. Wel mooi maar een ijsje kost er $ 5,25. They like the color green!

Op het parkeerterrein stond een aardig hippie busje waarvan je, voor een donatie, foto's mocht maken. Back to the sixties man. De hippie (met een zeer zakelijk instinct) verklaarde de vele beeldjes op zijn bus. Bovenop de bus stond een beeld van Jezus zonder rechterarm. "I'm the right arm of Jesus man" verklaarde de hippie. Wij geloofden hem direct.

Door naar LA. Ons hotel ligt in China Town. De gelukscookies stonden al op de balie.

Morgen als super toeristen in de hop on hop off bus.

Blijf ons volgen!! We zitten op 75 hits per dag!! Alle reacties zijn welkom!!

Het negende wereldwonder: water in wijn

Vertrokken vanuit Monterey naar de haven. Hier vertrekken de boten om walvissen te spotten. Daarna via de 17 Miles drive vertrokken naar Pismo Beach. Na een lange rit over de Highway 1 met veel bochten kwamen we dan aan bij een restaurantje. We bestelden 4 glazen water met lemon. Wij wachten totdat het water wijn werd hetgeen niet gebeurde. We hielden ons aan de afspraak tijdens het rijden geen alcohol. De dames zijn solidair. Na een autorit van meer dan 4 uur zijn we aangekomen in Pismo Beach. Zojuist gegeten in een typisch Amerikaans restaurant. Je weet wel twee banken en een tafel met in neonlicht in rood het woord OPEN boven je hoofd. Gaaf!